KAHAPON'Y MAY DALUYONG

KAHAPON’Y  MAY DALUYONG

- Nonilon V. Queano/7January2010

Kahapon’y may daluyong sa gunita

Sa pagtugis sa banaag ng paglaya

Isang napipintong liyab ang alaalang

Muli’t muli’y sinusubhan ng panata

Papaano ba pahupain ang pighati

Ng aliping agaw-buhay araw-araw,

Pamulaklakin ang dinag-im ng dalita

O silang kinumunoy sa paglaban?

Minsan’y may kapagalang dumarating,

Itatarak, tila sundang sa damdaming

Lumalaplap sa puso o sa isipan’y humihiwa.

Minsa’y nag-aagaw-tulog

Dangan nga lang at bubuga ang gunita

Ng yumao at nagyaong kaibigan

Magdaraan ang hanay

Papatugpa sa likod ng alaala.

Dangan nga lang at pagsinta’y sintimyas

Ng bulaklak ng sampagita

At sa hinahaba-haba ng lakad

Ang landas ay di nag-iba.

Kahapon din nang mayroong paruparong

Sa panganorin’y gumuhit ng luhang kristal

Pinahupa ang daluyong, pinatibay ang panata

Tila dilag na umindak sa awitin ng paglaya.