APATNAPU'T TATLONG PUSO

APATNAPU’T TATLONG PUSO

(Alay sa Morong 43)

-- Nonilon V. Queano/6Nobyembre2010

Hindi naman mabigat na unawaing mabilanggo

Ang maysala,

Hindi.

Hindi sana iindahin ang parusa

Kung may dapat pagbayaran,

Bagkus, puso’y magtitika’t

Ligayang mapapanatag pagkaraan.

Ngunit yao’y okasyon ng pagsisilbi at paglingap,

Apatnapu’t tatlong pusong nag-alay ng kalinga:

Mga doktor, narses, tagaluwal ng sanggol

Na isang araw ay dumalaw sa mga kapuspalad,

Pinagbuklod  ng adhikang makatulong,

May hatid na panlunas sa maysakit na mahirap

Kaya’t nang lusubin ng sambatalyong sundalo’t

Paratangang tagalabas;

Nang hinuli’t piniringan,

Pati dampang pahingahan ng apatnapu’t tatlong puso’y

Nagtatakang napamaang,

Bugso ng hangin’y huminto sa paghihip,

At kalupaa’y natigagal,

Tila hindi maniwalang

Silang nagbibigay-lunas at nag-alay sa mahihirap

Pinosasan, kinaladkad masahol pa sa kriminal,

Inabuso’t kulang na lang na bistayin sa bala ng mga hunghang.

Hindi sana iindahin ng apatnapu’t tatlong puso

(Dalawa sa kanila’y inabutan pa ng pagluwal

Ng kanilang sanggol sa kulungan),

Kung hindi lamang nalabag ang batas ng tama at kamalian:

Papaanong nagpipista ang kriminal

At mga pusong naglingkod sa maysakit na hikahos

Ngayo’y pinaparusahan.

Hindi naman mahirap na maunawa

Kahit na ng taong mangmang.

Kung ang bayan'y bumalikwas at kamao'y mangagliyab,

Upang ituwid ang mali at ikalat ang liwanag,

Kagaya ng sagitsit ng nagsusungit na panahon

O di maampat na  kampana kapag langit ay luhaan

Para sa apatnapu’t tatlong pusong matatapat at dalisay,

Ang paglaban’y walang patid hanggang laya’y masilayan.